Nowy blog !

Witam was moi kochani! I zapraszam na mój nowy blog z opowiadaniem http://appearances-can-be-deceiving.blogspot.com/ gdzie znajduje się już 1 odcinek ! :D Przepraszam was, że już tak długo nie dodaje nowych odcinków na niewidomego, ale obiecuje, że w najbliższym czasie to nadrobię! :))

ODCINEK 7

Siema, aliens!!

Po dłuższej przerwie przychodzę do was z nową notką, miłego czytania ;D 

**********************************************************

Wyszłam kierując się na przedpokój gdzie znajdowały się moje walizki. Wyciągnęłam z jednej moją pidżamę i szczoteczkę do zębów, po czym weszłam do łazienki wykonać wieczorną toaletę.

Kiedy wykonałam wszystkie czynności, już czyściutka weszłam na piętro szukać pokoju, w, którym mogłabym przenocować. Usłyszałam szloch i już wiedziałam, do kogo należał. Otworzyłam drzwi od pokoju Billa i po cichu podeszłam do łóżka, po czym mocno przylgnęłam czarnego

-już cichutko Billy- wsunęłam rękę pod materiał jego koszulki i delikatnie wodziłam palcami po nagiej skórze jego pleców- Nie płacz wszystko będzie dobrze- uspakajałam

-Nic nie będzie dobrze- wymamrotał i zaniósł się płaczem ściskając w pięściach materiał mojej pidżamy

-Bill, głowa cię będzie boleć- pocałowałam go w czoło i otarłam dłonią łzy spływające po jego policzku- będziemy spać razem – szeptałam i zaczęłam się z nim kołysać

-Dziękuje – chlipnął

-Ale już nie płacz kochanie ty moje ……

****************************

Rano zbudziło mnie szczekanie psa na podwórku i już chciałam wstać, kiedy poczułam, że coś mnie ściska za rękę

-Nie śpisz już? – Zapytałam Bidonka z powrotem siadając na łóżku

-Nie…

-Za tydzień Wigilia..

-Nie obchodzę Wigilii w tym roku, ale tobie wypadałoby wrócić do domu, chociaż na święta

-Nie chcesz żebym została z tobą?

-chce, ale rodzina jest najważniejsza

-Bill, ty jesteś dla mnie jak przyjaciel w tym momencie, a ja przyjaciół traktuje jak swoją rodzinę..

-Jesteś taka kochana..- Kiedy to usłyszałam zrobiło mi się jakoś cieplej na sercu

-ty też- ścisnęłam jego dłoń- a wracając do wczoraj, dlaczego tak rozpaczałeś

-Bo część mnie umarła i …- Znowu zaczął szybciej oddychać

-Czuje, że ta druga też chce, ale nie może i.. –-Bill, co ty pleciesz?- Zaniepokoiłam się

-dowiesz się w swoim czasie- odrzekł już spokojniej

-zaczynam się o ciebie bać

-Nie ma, o co …

-No dobra, a teraz chodź do kuchni, zrobię nam kawę a potem poranna toaleta, co ty na to?

-Jak na lato-uśmiechnął się i z moją pomocą zszedł ze mną do kuchni

-gdzie jest kawa?-Zapytałam

-w dolnej szufladzie koło lodówki

-Bill, są dwie lodówki- Jego kuchnia była naprawdę duża i można było się w niej pogubić

-sorry, koło czarnej lodówki

-Okeej- Kiedy chciałam sięgnąć po kawę z szuflady doszedł do mnie śpiew, który dobiegał z dworu „ICH MUSS DURCH DEN MONSUN…”

-Co to?- Doszłam do okna a za nim stała grupa dziewczyn, a Bill, kiedy usłyszał to zapadł w trans i wstał

-Kto to śpiewa?- Zapytał

-Jakieś dziewczyny stoją przed domem i śpiewają..

-To ja chcę wyjść na dwór

-Ale jesteś w samych bokserkach i koszulce a na dworze jest zimno i pada śni…

-Na dwór!- Przerwał mi

-Tylko potem nie płacz, że jesteś chory wzięłam go za rękę i otworzyłam drzwi od wyjścia na dwór

Dziewczyny nagle przestały śpiewać i zapatrzyły się w Billa jak w obrazek, a on miał cały czas zamknięte oczy, szkoda, że nie mógł zobaczyć jak fanki są nadal z nim i dla niego mogą wiele. Grupka dziewczyn nagle z płaczem podeszła do Billa (a było ich tam z 10) i wszystkie naraz przytuliły go. Wszyscy płakali, razem z Billem, który tylko „ Dziękuję”. Nie wytrzymałam, też się rozkleiłam i podeszłam również przytulić czarnulka.

*Wieczór*

-Masz szczęście, że masz takie fanki- stwierdziłam, stojąc nad wanną i myjąc mu plecy

-Wiem, kocham je..

-WidzeEEEEEEEEEEE.!- Poślizgnęłam się i wpadłam do wanny – OMG.. Przepraszam- pisnęłam- Nic ci nie jest?

-Raczej czy tobie nic nie jest

-W porządku- Patrząc w drugą stronę chciałam sobie pomóc wstać, więc postanowiłam się oprzeć o jego kolana, (Bo miał wcześniej podkulone), lecz nic nie napotkałam pod dłonią i z impetem poleciałam na drobniutkie ciałko czarnulka

-Przepraszam..

-Spoko- odpowiedział i lekko się zarumienił, bo trzymałam rękę w tym miejscu gdzie nie powinnam.. Boże, jaka ze mnie niezdara…

- Jezu, przepraszam Billy, głupia jestem ;/ - zmieszałam się, teraz to ja cała płonęłam na policzkach, chociaż tyle, że on tego nie widział, bo bym Się pod ziemię zapadła …

Po kąpieli, pomogłam się Billowi ubrać i dojść do łóżka

-Billi, czekaj, ja idę się wymyć i zaraz przyjdę ok?

-Ok.

Zeszłam na dół w celu zadzwonienia do mamy, Nie chciałam by bill słyszał mojej kłótni z rodzicielką. Wzięłam telefon do ręki i wybrałam numer do mamy

-Cześć

-No Cześć, cześć, w końcu postanowiłaś zadzwonić do swojej wyrodnej matki,

-Mamo, daj spokój

-Mam nadzieję, że się już opamiętałaś

-Chciałam ci tylko powiedzieć, że nie będzie mnie na święta w domu

-SŁUCHAAM?!?!?!

-To, co słyszałaś mamo, nie zostawię go samego w domy na święta

-To już on jest ważniejszy od własnej rodziny?!?!! Nie spodziewałam się tego po tobie

-Mamo, wszystko by było w porządku gdybym mogła z nim przyjechać do nas, ale jak ty jesteś taka uparta to ja też będę..

-Słuchaj mnie, wszystko mogę przeboleć, ale tego, że nie będziesz z nami na święta już nie, więc..

-CDN-

Fiziok