ODCINEK 3

Bardzo by mi było miło, jeżeli więcej osób by komentowało. To zajmuje nie wiele czasu, a mi daje wiele radości i chęci do pisania kolejnych odcinków. Przypominam, że jeżeli ktoś chce być informowany o nowych notkach to podawajcie swoje gg lub polubcie fanpage http://www.facebook.com/ilovethotel?fref=ts

I oto kolejna notka ! :D

***

-Nie płacz słyszysz?!, Obiecaj, że nie będziesz płakał- mocniej go ścisnęłam, wyczułam, że bierze bardzo płytkie oddechy-Nie rób mi tego-Nie wiem czy dobrze zrobiłam przyjeżdżając tu, mam zbyt miękkie serce by patrzeć na męczarnie i ból innego człowieka..

-Boje się..-Zaszlochał

-wiem, uspokój się, pomogę ci, obiecuje- uspakajałam

-Dziękuje- zacisnął palce na moich plecach- Dzięki tobie, pierwszy raz od mojego wypadku nie czułem się samotny..

-Cieszę się-zrobiło mi się cieplej na sercu, że chociaż przez chwile nie czuł się smutny- Bill, obiecuję, że jutro przyjdę, a teraz muszę już zmykać, ale przed tym obiecasz mi coś?

-Co?

-Nie będziesz płakał

-obiecuje, -mocniej się wtulił- Na pewno mnie jeszcze odwiedzisz?

-Na pewno 

************************

Kiedy już leżałam w łóżku rozmyślałam jak by mu pomóc. Chciałam tego z całego serca tylko nie wiedziałam jak. Po za tym już pewnie niebawem wyjdzie ze szpitala. I gdzie on pójdzie? No na pewno do domu, ale przecież sam sobie tam nie poradzi. On nawet się sam nie może wykąpać, bo się poślizgnie i zabije. Może zaproszę go do siebie? A jak mama się nie zgodzi.. Zgodzi się. A jak nie to będzie foch. Jeszcze Billa tylko muszę namówić. Ale jak ja sobie z nim poradzę. Dużo jest roboty przy takim człowieku. Nawet ze schodów sam nie zejdzie ani się nie wykąpie sam. Ale obiecałam, że mu pomogę a obietnica to obietnica.

*****************

Następnego dnia rano, wstałam i zjadłam sobie jajecznice, a potem poszłam wykonać poranną toaletę, ogarnęłam trochę pokój i mogłam wyjść z hotelu prosto do szpitala. Po drodze natknęłam się na McDonalda, więc weszłam do niego zmyślą o Billu i kupiłam 3 hamburgery i cole. Niech się chudzina naje. Pewnie personel szpitala nie będzie z tego zbytnio zadowolony, ale ja mam to gdzieś.  Wychodząc z Mc-a usłyszałam telefon, Mama

-Cześć córciu, to dzisiaj już wracasz, tak?

-No, bo widzisz mamo, plany się pozmieniały, będziemy mieli w domu gościa

-Jak to?

-Pomyślałam , że Bill zamieszka u nas

-Jak to pomyślałaś sobie?! A moje zdanie już się nie liczy?! Ja się na to nie zgadzam! I to, że pozwoliłam Ci tam jechać było wielkim błędem

-Wiesz, co mamo, myślałam, że masz serce-wyłączyłam się

Byłam zdenerwowana, rozmowa z mamą wyprowadziła mnie z równowagi. Jeżeli ona się nie zgodzi na Billa, ja zamieszkam w tym hotelu. Ale skąd ja wezmę pieniądze? Co ja gadam!!! Mama musi się zgodzić, i koniec

*********************

Kiedy weszłam do Sali bill się uśmiechnął,  skąd wiedział, że to ja weszłam?

-Cześć, z czego jesteś taki szczęśliwy- Podeszłam i lekko go uścisnęłam
-Bo usłyszałem, że weszłaś
- A skąd ta pewność?
-Szczerze to sam nie wiem..
-Mam tu coś dla ciebie- wręczyłam mu paczkę z jedzeniem- mam nadzieje, że lubisz jedzenie z Mc-a

-Kochana jesteś, dziękuje, już nie mogę patrzeć…. Znaczy wąchać tutejszego jedzenia

-To trafiłam w dziesiątkę

-znamy się od wczoraj a ja już cię polubiłem-uśmiechnęłam się

-Ja cię też, jesteś inny niż wszyscy, taki specyficzny

-Dzisiaj pod wieczór mam wypis, będę musiał kogoś poprosić żeby zadzwonił do sakiego

-kto to?

-Mój ochroniarz

-To, czemu nie ma go tu z tobą?

-Do, czego on mi jest potrzebny? Już prawie nikt tu nie przychodzi, wszyscy sobie odpuścili

-Mogę zadać ostatnie pytanie?

-Dawaj

-Jak sobie poradzisz sam w domu?

- nie zastanawiałem się jeszcze nad tym

-Bo wiesz ja wczoraj tak sobie myślałam, że jak byś chciał to byś mógł ze mną przez pewien czas zamieszkać

-No, co ty, nie żartuj sobie

-nie żartuje

-przecież znamy się od wczoraj, praktycznie nic o sobie nie wiemy, a ty tak po prostu chcesz mi pomóc?

-Jestem ci to winna, obiecałam a ja słów na wiatr nie rzucam

-To jest bardzo szalony pomysł, przecież nie chcesz się zajmować taką kaleką, uwierz mi

-nie mów tak

-ale to jest prawda

-To znaczy, że chcesz ze mną zamieszkać?

-Nie wiem, nie lubię się komuś zwalać na głowę, ja nigdy tego nie robiłem i nie nawiedziłem tego, do tej pory tego nie lubię

-Ale ja naprawdę cię polubiłam, już ci mówiłam wczoraj, że w wieku 16 lat zaczęłam się angażować w różne akcje, które miały na celu pomóc ludziom, a teraz, kiedy mam naprawdę okazję to zrobić, ty mi odmawiasz. Zgódź się, proszę, będzie miło, i nie myśl sobie, że mi zależy na twoich pieniądzach. Chociaż zdaje sobie sprawę, że byłeś i nadal jesteś osobą publiczną i masz 100 razy więcej pieniędzy niż ja.

-Nie pomyślałem tak ani razu, masz dobre serce 

-ty też

-Ja? Dobre żarty, ten, co ćpał, pił i cały czas myślał o sobie?

-Bill ja wiem na pewno, że jesteś dobrym człowiekiem

-Nawet nie wiesz jak miło mi słyszeć takie słowa

-To dasz sobie pomóc?

-Dobrze, ale najpierw pojedziemy po moje rzeczy a potem do ciebie. Długo będziemy jechać?

-trochę się jedzie, tak około 11 godzin

-to serio długo

-zleci szybko zobaczysz. To, o której masz wypis?

-o 18

-To ja teraz pojadę się spakować i przyjadę o osiemnastej dobrze?

-dobrze.

****************

Pakując się do wyjazdu pomyślałam o mamie, nie zbyt dobrze się zachowałam w stosunku do niej. Ona się o mnie martwi a ja na nią najeżdżam. Chyba powinnam ją przeprosić.

Wzięłam telefon i wybrałam do niej numer

-Cześć

-Cześć-odpowiedziała nie zbyt szczęśliwym tonem

-Mamo chciałam cię przeprosić i powiedzieć, że poznałam tego chłopaka lepiej i on ma naprawdę dobre serce

-I, co z tego? To, że ma dobre serce znaczy, że od razu musisz go brać do domu?

-Nie, ja… Ja czuję, że muszę mu pomóc, ale żebym ja pomogła mu a on mi, ty najpierw musisz podjąć decyzje, czy się zgadzasz? On naprawdę tego potrzebuje mamo, uwierz mi

-Ja nie wiem, nie powinnaś podejmować tak poważnych decyzji dotyczących człowieka chorego w tak młodym wieku

-mamo on nie jest chory, tylko stracił wzrok, a przecież to nie jest najważniejsze, proszę cię. Jeżeli się zgodzisz będę ci wdzięczna do końca życia

-CDN-

Fiziok